We Spy With Our Curious Eye
De excursie naar London was naast een uitstapje naar een wereldstad ten top, ook een excursie die leerzaam was op meerdere vlakken. Zo maakte wij (ChainPR) kennis met onder andere de nieuwe entries van de New Blood Awards van D&AD, kreeg het een gastles van Daan Louter (Ex student van de Hogeschool Rotterdam) over data visualisatie, werd er een gastles door Professor Chris Frost gegeven over de oprichting van de Journalist Unie, NUOJ, in England en de historie van het vak in de UK zelf en als laatst werd de University of Greenwhich bezocht om te kijken hoe de Engelse studenten over het PR vak nadenken en hier samen een case op te lossen.
Tijdens de reis naar London werd ons meegegeven om te kijken naar de trends binnen het vakgebied en hoe deze zich ontwikkelen in London. Of terwijl The Next Big Thing Online. Uiteraard hadden wij al een masterclass gegeven in September, maar maakt het nooit uit om te kijken wat er nog verder speelt in de wereld. Daar waar wij eerst ‘emotionele herkenning’ analyseerde als trend in het vakgebied, werd er in London (en online) een nieuwe trend geconstateerd.
In London kon al snel worden vastgesteld dat de stad een bruisende, drukke en bovendien volgepropte stad met advertenties is. Vanuit daar zagen we ook een trend dat ondanks duurzaamheid print media nog steeds ‘booming’ is. De talloze advertenties op papier/abri’s zijn nog steeds aanwezig. Hierbij is de online versie ook uiteraard niet meer weg te denken. Denk bijvoorbeeld aan Piccadilly Circus zelf. De toeristenattractie is immers Times Square in het klein.
De trend die wij erkende heeft te maken met de opeenstapeling van deze advertentie vormen. Zo zagen we na terugkomst uit London een knap staaltje marketing en communicatie. Dit kwam voort uit de tegenbeweging in de voedselindustrie als het gaat om het beïnvloeden van het onderbewuste. Gezien in een video gepubliceerd door Richard Branson, eigenaar van Virgin Media (een van de grootste Telecom, televisie en internet bedrijven van de UK). Hij deelde een bijdrage op LinkedIn uit de naam van Jamie Oliver en de campagne Bite Back 2030. Deze bijdrage had de intentie om mensen bewust te maken dat de voedselindustrie diverse manier gebruikt om het onderbewuste te beïnvloeden van de mens als het draait om de aanschaf van ongezond voedsel.
Zo strijd de campagne tegen de voedselindustrie, en dan voornamelijk de gedeeltes van de industrie die het ongezonde voedsel produceren. Zo laat Branson in de bijdrage zelf weten dat het tijd is om actie te ondernemen tegen het pushen van ongezond voedsel bij jongeren mensen. Hierbij wordt er gestreefd om ook de gedachtegang over gezond voedsel te stimuleren.
In de video, zie hieronder, worden jonge mensen onbewust beïnvloed onderweg naar een restaurant. Onderweg zien of horen zij alleen maar reclames over ongezond voedsel. In dit geval tripple dipped chicken. Een snack met een hoog caloriegehalte. Als zij aankomen in het restaurant krijgen zij naast de menukaart ook nog een envelop die zij na het bestellen moeten openen. Op de menukaart staan meer dan 50 opties die de jongeren kunnen kiezen. Echter is hetgeen wat zij kiezen toch de tripple dipped chicken. Toeval? Nee. De jongeren zijn onderweg naar het restaurant zodanig beïnvloed om een ongezonde keuze te maken, dat zij die daadwerkelijk ook maken. En wat zat er in de envelop? Je raad het vast al. Een kaart met daarin Jij kiest voor tripple dipped chicken.
De wijze van informeren over een probleem is geleid door een video vorm. De kijker wordt aan de hand van een verhaal meegenomen om een probleem onder de aandacht te brengen. Een andere wijze dan dat er traditioneel wordt gedaan. Tevens is de vorm van informeren een die de kijker direct meeneemt en aansprekend is. Daarnaast heeft het ook een maatschappelijke relevantie. Het is immers een groot probleem dat jongere mensen ongezond leven en daar vatbaar voor zijn door beïnvloedingen van buitenaf.
De trend die hieraan gebonden is er eigenlijk een die geen naam heeft. Zo wordt er wel gezien dat er steeds meer ‘bewegingen’ zijn die nee zeggen tegen een bepaald gebruik of onderwerp. Zie bijvoorbeeld de duurzaamheidskwestie zoals plasticbesparing of stroombesparing. Maar een actieve boycot op het stimuleren van ongezond voedsel is er een die niet tot nauwelijks is voortgekomen. Daarom hebben we gekozen om zelf de trend een naam te geven. Deze naam is uiteraard gekoppeld aan hetgeen wat er daadwerkelijk gebeurd. Namelijk het zeggen van nee tegen deze lobby om jongere te stimuleren.
IT’S NO-TIME
Wij denken dat steeds meer branches of industrieën een actieve boycot zullen ondernemen tegen een de boosdoeners binnen hun industrie. Al is het op het maatschappelijk vlak zoals het verkeerd beïnvloeden van de mens, maatschappij of milieu. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld de anti-rokers lobby in het verleden. Ook in deze industrie/branche werd er ineens actief nee gezegd tegen de beïnvloeding op de mens, maatschappij of milieu. Met grote gevolgen ten dien. Namelijk het daadwerkelijk actief realiseren van het gevaren van roken.
Kortom de boycot in de voedselindustrie gaat gepaard met het onbewust beïnvloeden van de gezondheid van de mens. Een gezondere levensstijl is al langer een trend opzicht en daarbij past deze beweging en boycot perfect bij. Het is daarom ook hoogstens tijd om nee te zeggen tegen deze gevaarlijke beïnvloeding van de maatschappij.
Commentaires